De zoektocht naar een sifon-shunt gaat verder. Het doel is, om de ondergrondse rivier die de duikers in de maand september ontdekten te vinden via een droge passage (zie: http://sc-cascade.blogspot.com/2011/09/aquafun.html ). We hebben ons hier in vastgebeten en Stijn's grotneus zegt dat het niet ver meer is.... echter de moeilijkheidsgraad wordt steeds hoger. De toegangsweg naar de huidige werkplaats gaat van sportief naar zeer sportief en onze activiteiten beginnen eerder te gelijken op werk ipv. hobby... nogal een geluk dat ook m'n werk een hobby van me is ;-)
Hierna het verslag van twee dagen bezigheidstherapie.
G.
Vrijdag 2dec zijn Geert en Stijn na een duikoponthoud met Kevin doorgereisd naar Rochefort. Rochefort, stad met vele ondergrondse vraagstukken, en lekkere trappist hoor ik je denken. Het sifon-shunt vraagstuk is één daarvan en het houdt ons al een tijdje in de running. Om meer te weten te komen hebben we de topo van de nieuwste stukken aangevat. Er werd onder meer een nieuw stuk in de ingangszaal opgemeten. Ook de uitgegraven Eurotunnel, richting rivier, werd in cijfers omgezet. Allerbelangrijkste was natuurlijk de nieuwe Salle 2000 en haar buizen.
Topograferen brengt je in alle uitersten van de grot. Een uitgelezen moment om alles nog eens goed te besnuffelen. Details ga ik besparen. Grote overwinnaar is het eindpunt van vorige sessie. Deze buis van ondertussen meer dan 15m lang kronkelt zich voorbij de zaal, in de richting van de rivier. Eén van de belangrijkst troeven is de tocht. Het einde van deze slang (Boyau Serpente) zit nog een kleine 10m van de rivier. Er is wel nog een behoorlijk hoogteverschil van ongeveer 20m te overbruggen. In mijn ogen onbelangrijk, aangezien op die plaats in de rivier een hoge instortingszaal zit.
Tot zover de theorie.
Woensdag 7dec hebben Geert en Stijn er een nieuwe werksessie gehouden. Er werd enkele meter gestegen in een schouwtje. Na het koortsachtig lospeuteren van blokken boven m'n hoofd, leek alles dicht te lopen. Vreemd genoeg is de tocht er ook gedraaid naar aanzuigend. Op het punt de boel vaarwel te zeggen kon ik net ver genoeg komen om een vertrek te zien. Opnieuw een haakse bocht en enkele meter uit te graven laminoir met een opening op het eind. Dit wetende in combinatie met de goed voelbare tocht, ben ik te vinden voor een volgende sessie. Dat niet iedereen warm loopt voor de venijnige slang is ondertussen wel duidelijk. Hopelijk lost de grot ons binnenkort uit z'n greep.
Stijn
Hierna het verslag van twee dagen bezigheidstherapie.
G.
Vrijdag 2dec zijn Geert en Stijn na een duikoponthoud met Kevin doorgereisd naar Rochefort. Rochefort, stad met vele ondergrondse vraagstukken, en lekkere trappist hoor ik je denken. Het sifon-shunt vraagstuk is één daarvan en het houdt ons al een tijdje in de running. Om meer te weten te komen hebben we de topo van de nieuwste stukken aangevat. Er werd onder meer een nieuw stuk in de ingangszaal opgemeten. Ook de uitgegraven Eurotunnel, richting rivier, werd in cijfers omgezet. Allerbelangrijkste was natuurlijk de nieuwe Salle 2000 en haar buizen.
Topograferen brengt je in alle uitersten van de grot. Een uitgelezen moment om alles nog eens goed te besnuffelen. Details ga ik besparen. Grote overwinnaar is het eindpunt van vorige sessie. Deze buis van ondertussen meer dan 15m lang kronkelt zich voorbij de zaal, in de richting van de rivier. Eén van de belangrijkst troeven is de tocht. Het einde van deze slang (Boyau Serpente) zit nog een kleine 10m van de rivier. Er is wel nog een behoorlijk hoogteverschil van ongeveer 20m te overbruggen. In mijn ogen onbelangrijk, aangezien op die plaats in de rivier een hoge instortingszaal zit.
Tot zover de theorie.
Woensdag 7dec hebben Geert en Stijn er een nieuwe werksessie gehouden. Er werd enkele meter gestegen in een schouwtje. Na het koortsachtig lospeuteren van blokken boven m'n hoofd, leek alles dicht te lopen. Vreemd genoeg is de tocht er ook gedraaid naar aanzuigend. Op het punt de boel vaarwel te zeggen kon ik net ver genoeg komen om een vertrek te zien. Opnieuw een haakse bocht en enkele meter uit te graven laminoir met een opening op het eind. Dit wetende in combinatie met de goed voelbare tocht, ben ik te vinden voor een volgende sessie. Dat niet iedereen warm loopt voor de venijnige slang is ondertussen wel duidelijk. Hopelijk lost de grot ons binnenkort uit z'n greep.
Stijn
 |
| 't zijn ook altijd dezelfde die werken ... |
1 opmerking:
Tja, da's nu explo hé. Dagen en dagen liggen graven en wroeten om dan uiteindelijk er al dan niet te geraken. Hopelijk geraken jullie er langs deze weg door. En anders moet je op zoek gaan naar een andere mogelijkheid.
Dagobert
Een reactie posten